نامه ای از کودک مهاجر (از جنس دیروز)

هر چند که برایم سخت است که بتوانم با چیدن چندین واژه ی بی نفس انچه را که در دل من و سایر هم کیشانم نهان است بیان دارم. اما شروع می کنم

سلام ، سلامی به گرمی محبت ات ، و به وسعت جغرافیای دلت ، و به فراوانی دل شکسته من.
امروز وقتی که من می توانم قلم در دستان ناتوانم بچرخانم و جملاتی توانایی خلق کنم خدا را شاکرم و خود را مدیون ارمان و انقلاب امام خمینی (ره) می دانم .
ارمان او بر افرازی پرچم اسلام بود و شاید خطوطی که روی کاغذ به عنوان مرز رسم می شد برای او مفهومی نداشت «در کوچه های تنگ اغوش هایی فراخی بود »
اما رفته رفته این ارمان کم رنگ شد و «مهاجرت جرم ، و مهاجران غاصب » و از انها فوبیایی ساخته شد.

إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصلِحُوا بَينَ أَخَوَيْكمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكمْ تُرْحَمُونَ(1۰)
همانا همه ی مومنان با هم برادرند،پس صلح برقرار کنید بین برادران و تقوای الهی پیشه کنید تا که  مورد رحمت خداوند واقع شوید(۱۰)
«سوره حجرات»
ای برادر و خواهر دینی : همه این کودکان همانند کودکان این سر زمین بشرنند اما به صرف بشر بودنشان از هیچ حقوق بشری بر خوردار نیستند . اینان کودکان کارند و از تحصیل محروم .
بنی ادم اعضای یکدیگرنند……….که در افرینش ز یک گوهرند
چه عضوی بدرد اورد روزگار……….دگر عضوها را نماند قرار    
و در اخر ای برادر و خواهر گرامی : اگر در یک کلاس چهل نفری بر تعداد انها یک نفر افزوده شود عرش به فرش می نشیند ؟
اگر کودکی به جای بازی با خاک و خاشاک با اعداد و حروف بازی کند از تعداد حروف و اعداد کم می شود ؟

«من نگویم مرا ازادم کنید ……….قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید»